Tegenwoordig ga ik met de trein. Lekker leuk, dat sporen. Je kan tenminste tijdens de reistijd een boek lezen.
In de auto raad ik dat niet aan. Elke keer als je begint rijdt iedereen weer vooruit. Een paar millimeter dan toch. Luisterboeken raad ik ook niet aan, ofwel zit je in het boek ofwel op de baan, beide kan je vergeten. (Trust me, I tried.)
Lezen op de trein is dus geweldig. En dwarsliggers zijn nog beter!
Occasioneel zie je wel is een digibeet met een e-reader of smartphone, die leren dat nog wel af.
Ik begrijp niet zo goed waarom je naar kantoor spoort en op een scherm wil kijken, dan acht uur op een scherm wilt kijken en dan op de trein naar huis, jawel... op een scherm wilt kijken.
Het zal aan mij liggen.
Churchill dus. Ik lees eigenlijk niet zo graag non-fictie en ik geef toe dat ik dit boek genomen heb omdat ik het vaag interessant vond en van het juiste formaat (een dwarsligger dus).
Het was een fantastisch boek, je krijgt het idee Churchill echt te kennen. Ik had natuurlijk al gehoord van Churchill en ik wist ook grofweg wat zijn verwezenlijkingen waren. Met dit boek beleef je die verwezenlijkingen echt wel mee. Ik las het in de maand dat een oranje schreeuwlelijk werd verkozen tot president van Amerika. Dat maakte het ook nog veel relevanter om na te denken over politiek.
Iets wat ik eigenlijk niet zo vaak doe. Ik heb het idee dat geen enkele partij echt iets te zeggen heeft en dat politici draaien met de wind en liegen dat ze zwart zien. Ik heb trouwens vermoedelijk nog gelijk ook. Boven alles dacht ik : een individu maakt het verschil niet. Dit boek heeft me geleerd dat dat wel kan.
Churchill deed het. In de jaren '30 toen fascisme bon ton was (vergeet niet: niemand weet wat wij nu weten) en de Engelsen alles wouden laten betijen ging Churchill daar lijnrecht tegenin. Hij waarschuwde voor Hilter en zorgde ervoor dat Engeland zich begon voor te bereiden om weerstand te bieden. Eén man kan dus echt wel het verschil maken.
Churchill was ook een consequente man, met fouten. Niet zo een van die hypercorrecte politici van vandaag. Hij ging meermaals op zijn bek maar kwam er sterker uit. Hij nam moeilijke beslissingen maar iemand moest ze nemen. Hij bleef bovenal zichzelf en dat missen we in de hedendaagse politiek.
Zijn toespraken en scherpzinnigheid zijn legendarisch.
'Sir, if I was your wife I'd poison you' 'Madam, if I was your husband I'd drink it'
is maar een van de vele voorbeelden hiervan.
Ik denk niet dat we Churchill op een voetstuk moeten plaatsen als hét ideale voorbeeld. Wel vind ik dat trouw blijven aan je eigen persoonlijkheid en principes iets is waar hedendaagse politici van kunnen leren.
Ook een aanrader is dit boek met quotes:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten