Wo ai ni, ik houd van jou...
Lulu Wang schreef een soort liefdesbriefje aan Nederland, het land waar ze nu reeds vele jaren woont. Het is een novelle en ik vond het heel aangenaam om te lezen. Opgedeeld in allemaal kleine hoofdstukjes is het uit voor je er erg in hebt. En eerlijk gezegd was het veel te snel uit, het was echt zo fijn om al die korte glimpsen uit iemands leven te lezen. Iemands heel andere leven nog wel, de Chinese kijk op 'onze' gebruiken is bij momenten waarlijk amusant maar soms ook wat confronterend voor onze denkwijzen.
Het verhaal gaat over Qiangwei, een jonge vrouw die van China naar Nederland komt vanwege het beter klimaat. Hoe bewolkter, hoe beter is haar motto. Tropisch vochtig China kon haar in dat opzicht niet bekoren. Ze zoekt en vindt een baan als docente Engels in Maastricht. Het verhaal volgt haar net na haar aankomst in Nederland. Ze verbaast zich over dingen die wij gewoon vinden. Heet water in de douche, televisie in de slaapkamer, sinaasappels zomaar in de supermarkt...
De taalproblemen geven ook oorzaak tot hilariteit. Vol vertrouwen stapt Qianwei - die geen woord Nederlands spreekt- een schoenenzaak binnen. Ze maakt in het Engels duidelijk wat ze wil... dat ene paar geweldig comfortabele schoenen in de etalage. Ze had namelijk gehoord dat in het Westen geen enkele vrouw op platte schoenen loopt en de hare dus allemaal thuisgelaten om niet op te vallen. Ze verlaat blij huppelend de winkel, om even later te ontdekken dat ze oma- schoenen gekocht heeft... De schoenenzaak was in werkelijkheid een gespecialiseerde winkel voor bejaarden.
Ze beleeft nog vele alledaagse dingen die plots een avontuur worden. Gaan wandelen s' ochtends vroeg zonder iemand tegen te komen, haar huisbazin die plots ros is en niet blond, de grote keuze aan kaas in supermarkten, de slechte actiefilms (waardoor Qianwei zich plots begint af te vragen of de gehate censuur hen misschien dingen wil besparen in plaats van afnemen?)
Het is een leuk, luchtig boekje met op onverwachte momenten toch nog veel diepgang. Lulu Wang vertelt aan de hand van een fictief personage haar eigen wedervaren en dat is verfrissend om lezen. Eigenlijk leuker dan een autobiografie, het geeft meer vrijheid. Je vraagt je steeds af : zou dit nu echt zo gebeurd zijn?
Overigens is dit boek verschenen als book app, en zijn er nog tal van leuke extra's aan verbonden. Eén zo'n extra is een kortfilm gebaseerd op het boek. De andere extra's zou ik niet weten, ik ben zo iemand - jawel, ze bestaan en ze lopen gewoon op straat naast je! - zonder smartphone.
Oh ja, Regenland is de titel voor België, kwestie van ons niet uit te sluiten...
