Ik gaf eerder al aan de 'Scandinavische mythen en sagen' van Green te willen lezen. Ik heb het boek net uit en ik ben niet teleurgesteld. Net zoals bij 'Robin Hood' (Zie eerder bericht) geeft dit boek in proza het hele verhaal weer van begin tot eind. In dit geval van Ginnungagap tot Ragnarok met daartussen alle legenden over de Asen, de Noorse goden.
Het is perfect om even alles over de Noorse mythologie op een rijtje te zetten. Ik interesseer me sterk aan de Noorse cultuur en kende reeds vele legenden en behoorlijk wat kunstvoorwerpen die mythologische taferelen voorstellen maar dat zijn slechts losse flarden. Green heeft die losse flarden die de meeste mensen wel kennen samengevoegd tot één overzichtelijk geheel. Er zijn keuzes gemaakt natuurlijk, verhalen kennen altijd diverse varianten.
Het is geen hoogdravend werk maar het doet wat het moet doen : het geeft een duidelijk overzicht van de creatie van de werelden (er waren er negen), de verschillende goden en hun karakters, de trollen, reuzen, heksen en tovenaars... Er wordt ook uitgelegd waarom de dingen zijn zoals ze zijn en dat is exact wat mythen doen.
 | ||
| Gotland stone met diverse mythische figuren. |
De verhalen zijn divers, over Jormoengand de wereldslang, Thor en Mjölnir zijn strijdhamer, de schone Freya en haar minnaars, Brunhilde de Walkure en Sigurd de Drakendoder, Odin die de kennis zoekt,... Ik betwijfel of het boek alle verhalen gebundeld heeft, dat lijkt me niet doenbaar. De hoofdlijnen zitten er evenwel in. Geweldig is ook dat de personages een stem krijgen, het zijn geen verhalen met een alwetende verteller. De personages gaan de dialoog aan. Dat is...anders dan het in de Vikingtijd -vermoedelijk- zou geweest zijn. Toen werden die verhalen waarschijnlijk bij het vuur verteld voor een grote groep. Er waren vast niet enkel verhalen maar ook liederen en gedichten. De Noorse mythologie staat afgebeeld op allerlei soorten dragers, van drinkbekers tot grafstenen. Het was een gemeenschappelijk erfgoed, elkeen kende die verhalen. En men vertelde ze opnieuw en opnieuw tot er met de tijd diverse varianten kwamen. Ze gaan over moed, eer en het juiste doen. Aansporingen voor de Viking krijgscultuur. Er wordt onder meer verhaald over het Walhalla waar de gevallen krijgers aan de feestdis zitten en Hella waar de doden die in hun bed gestorven zijn naartoe gaan, een somber oord. Hoeveel beter moet het niet zijn in de strijd te sterven en door de Walkuren te worden geselecteerd! Het zijn mythen bedacht door een volk dat de strijd hoog in het vaandel droeg en dat merk je. Bijzonder is het geloof dat zelfs de goden eindig zijn, Ragnarok de doemdag waarop de wereld ten onder gaat...
Dit boek is geen hoogstaande literatuur, het is de Edda niet. Dat wil het ook helemaal niet zijn. Dit is het boek dat je leest voor je aan de Edda begint, om alvast mee te zijn met het verhaal en er dus beter van te kunnen genieten. Dat is die Edda die ik ook wil lezen, meer specifiek de poëtische. Niet dat de andere niet goed zou zijn, ik lees gewoon graag verzen in stanza.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten